چاهی دارای آب زیادی است که در آن نجاستی می‌افتد، لذا مردم قبل از بیرون کردن نجاست به تخلیه آب چاه می‌پردازند وسپس به اخراج نجاست، حال در صورت عارضه که بعد از تخلیه مقدار لازم آب، نجاست در آن وجود داشته، باقی مانده‌ی آب چاه پاک است یا ناپاک ـ درصورتی که بعد ازاخراج آب، نجاست را نیز بیرون می‌کنند؟
الجواب باسم ملهم الصواب
برای پاکی و طهارت چاه لازم است که نخست نجاست را بیرون کرده و سپس آب لازم را بکشند، بنابراین اگر قبل از این که نجاست را بیرون کنند، آب را می‌کشند و سپس نجاست را بیرون می‌کنند، آب پاک نمی‌گردد؛ چونکه وقوع نجاست سبب خارج کردن آب چاه می‌شود، لذا با بقاء نجاست طهارت حاصل نمی‌شود.
الدلائل:
ـ فی الدرّالمختار:
(ينزح كل مائها) الذي كان فيها وقت الوقوع…(بعد إخراجه) إلا إذا تعذر كخشبة أو خرقة متنجسة.([1])
ـ وفی ردّالمحتار:
إذ النزح قبله لا يفيد؛ لأن الواقع سبب للنجاسة ومع بقائه لا يمكن الحكم بالطهارة.([2])
ـ وفی حاشیة الطحطاوی:
ینزح کل مائها). . . ألذی کان فیها وقت الوقوع)… بعد إخراجه) أما قبل الإخراج فلا یفید النزح شیئا؛ لأن الواقع فیها سبب نجاستها و مع بقائه لایمکن الحکم بالطهارة… إلا إذا تعذر کخشبة.([3])
([1]) الدرالمختار/ج 1/ص327/کتاب الطهارة، دارإحیاءالتراث العربی، بیروت: الطبعة الأولی.
([2]) ردالمحتار،ج 1/ص327/ کتاب الطهارة،دارإحیاءالتراث العربی، بیروت: الطبعة الأولی.
([3]) حاشیة الطحطاوی علی الدرالمختار/ج1/ص559/کتاب الطهارة/باب المیاه/المکتبة الطارق/کابل/افغانستان.
و الله اعلم بالصّواب