الجواب باسم ملهم الصواب

اگر به همراه بلغم غذا موجود باشد، باید دید که کدامیک غالب است، هر کدام غالب باشد، به آن حکم داده می‌شود؛ یعنی اگر غذا بیشتر و به اندازه پری دهان باشد شکننده وضو است، و چنانچه کمتر از حد پری دهان باشد، شکننده وضو نیست. اما اگر بلغم، کمتر از پری دهان باشد، شکننده وضوء نیست. و اگر به اندازه پری دهان باشد، بازهم شکننده وضوء نیست، مگر نزد امام أبو یوسف رحمه الله.

الدلائل:

ـ فی الدرّالمختار:

قوله: (لا) ينقضه قيء من (بلغم) علي المعتمد (أصلا) الا المخلوط بطعام فيعتبر الغالب، ولو استويا فكل علي حدة.‌^([1])

ـ وفی ردّالمحتار:

(فیعتبر الغالب) فان کانت الغلبة للطعام وکان بحال لو انفرد ملأ الفم: نقض، وإن کانت الغلبة للبلغم وکان بحال لو انفرد ملأ الفم کانت المسالة علی الإختلاف.

ـ وفی البحرالرائق:

لا ینقضه بلغم أطلقه فشمل ما اذا کان من الرأس أو من الجوف، ملأ الفم أو لا، مخلوطا بطعام أو لا، الا إذا کان الطعام ملء الفم.^([2])

([1]) الدرالمختار مع رد المحتار/ج1/ص240/کتاب الطهارة/دار احیاء التراث العربی/ بیروت: الطبعة الاولی.

([2]) البحرالرائق/ج1/ص 82/کتاب الطهارة/دار احیاء التراث العربی/الطبعة الاولی.

و الله اعلم بالصّواب