ایا هر نذر لازم دی؟

ایا هر نذر لازم دی؟ د فقهاوو تفصیلي نظر او کفاره

نذر څه شی دی، او د اسلام له نظره یې حیثیت څه دی؟
او د نذر ډولونه کوم دي، او ایا هر نذر شرعاً لازم دي؟
که یو څوک د نذر پر اداء کولو قادر نه وي، نو څه حکم لري؟
د نذر کفاره څه ده، او څنګه ورکول کېږي؟

الجواب وبالله التوفيق
يا الله توفيق رانصيب کړئ د صحيح جواب!

په اسلام کې نذر یوه مهمه وعده ده چې انسان د الله ﷻ د رضا لپاره پر ځان لازموي. که څوک ووايي چې “که زما دا کار سر ته ورسېږي، زه به روژه ونیسم، یا صدقه ورکړم”، نو دا یو جدي التزام دی. شریعت موږ ته لارښوونه کوي چې که څوک د طاعت نذر وکړي، نو باید وفا یې کړي، ځکه دا د عبادت برخه ګرځي.

د نذر ډولونه او قسمونه!

۱. نذرِ طاعت – هغه نذر چې د عبادت په ډول وي، لکه روژه نیول، صدقه ورکول، حج کول، یا لمونځ کول. دا نذر باید ادا شي.
۲. نذرِ معصیت – که یو څوک د ګناه کار ته نذر وکړي، نو دا نذر باطل دی، او ادا کول یې لازم نه دي.
3. نذرِ مباح – هغه نذر چې د مباح (نه حرام او نه فرض) کار سره تړلی وي، لکه که یو څوک ووايي: “که زما کار جوړ شو، نو چای به وڅښم.” دا نذر لازم نه دی.
۴. نذرِ لجاج – دا هغه نذر دی چې د یو کار د نه کولو لپاره وي، لکه که یو څوک ووايي: “که دا کار وکړم، لس روژې به ونیسم.” که دا کار ترسره شي، نو کفاره پرې لازمېږي.

که یو څوک نذر وکړي او ادا نه شي، نو باید کفاره ورکړي. د نذر کفاره د قسم کفارې ته ورته ده، یعني:

1. لس مسکینانو ته خواړه ورکول (هر یو ته نیمه صاع، تقریباً ۱.۵ کیلو غنم یا ۳ کیلو وریجې).

2. یا لسو مسکینانو ته د مناسب لباس ورکول.

3. که دا نه شي کولی، نو درې ورځې پرله‌پسې روژه نیول.

اللّٰه ﷻ فرمایي:
لَا يُؤَاخِذُكُمُ اللَّهُ بِاللَّغْوِ فِي أَيْمَانِكُمْ وَلَكِنْ يُؤَاخِذُكُمْ بِمَا عَقَّدْتُمُ الْأَيْمَانَ فَكَفَّارَتُهُ إِطْعَامُ عَشَرَةِ مَسَاكِينَ مِنْ أَوْسَطِ مَا تُطْعِمُونَ أَهْلِيكُمْ أَوْ كِسْوَتُهُمْ أَوْ تَحْرِيرُ رَقَبَةٍ فَمَنْ لَمْ يَجِدْ فَصِيَامُ ثَلَاثَةِ أَيَّامٍ… (المائدة)

خو که یو څوک نذر وکړي او بیا یې ادا نه کړي، نو کفاره پرې لازمه ده. د کفارې درې لارې دي: لسو مسکینانو ته د متوسط خوراک ورکول، یا د هغوی جامې برابرول، او که دا دواړه ممکن نه وي، نو درې ورځې روژه نیول. دا کفاره د نذر د اهميت څرګندونه کوي او مسلمان ته د هغه مسئولیت ورپه یادوي چې هغه پر ځان لازم کړی وي.

خو شریعت دا هم واضحه کړې چې که نذر د ګناه لپاره وي، نو ادا کول یې حرام دي. که یو څوک ووايي: “که زه په امتحان کې بریالی شوم، نو شراب به وڅښم”، نو دا ډول نذر اعتبار نه لري، بلکې توبه ترې واجب ده.

که یو څوک د نذر کولو نیت لري، نو باید داسې عبادت ته نذر وکړي چې د شریعت مطابق وي.

که یو څوک نذر وکړي او د ادا کولو توان ونه لري، نو د کفارې ورکول پرې واجب دي.

که نذر د حرامو کار لپاره وي، ادا کول یې حرام دي، لکه: “که امتحان کې کامیاب شوم، موسیقي به واورم.”

نذر یو مهم شرعي مسئولیت دی، خو غوره دا ده چې یو مسلمان بې‌ضرورته نذر ته داخل نه شي. که یو څوک نېک عمل کول غواړي، نو پرته له دې هم یې ترسره کولی شي. اسلام موږ ته دا زده کوي چې هر نېک کار باید د الله ﷻ د رضا لپاره وي، نه دا چې یوازې د شرط او قید سره ترسره شي.

فإن كان صوابا فمن الله وإن كان خطأ فمني ومن الشيطان والله ورسوله بريئان منه.

که ليکنه درسته او مفيده وي دا د الله سبحانه وتعالی په توفيق او مدد سره او که غلطيانې په کښي موجود وي دا زما کمزورئ ده او ما پري خبر کړي مننه .

………………………..
الجواب الصحيح : خالد منصور هډه وال
—————————
که شرعي سوالونه لري ځواب لپاره برا وټسپ نمبر باندې مونږه سره شريک کړي

نوټ..
او ضرور ئي شير کړئ مننه .

مننه له هغه چا نه چې ليکنه ئي وه لوستله او د ګوتو نښه يې پرېښوده.!