شخصی سرش را چون از سجده‌ی اول بلند کرده، بدون هیچگونه مکث و رعایت کردن جلسه در میان دو سجده، دوباره به سجده دوم می‌رود. اینک آیا نماز چنین شخصی صحیح است؟
الجواب وهو الهادی الی الصواب
شخصی که جلسه ی در میان دو سجده را بخوبی انجام نمی‌دهد، از دو حالت خارج نیست:
1ـ اگر شخص در وقت بلند کردن سر از سجده به جلسه (نشستن) نزدیک است، اشکالی ندارد و نمازش صحیح است.
2ـ اگر هنگام بلند کردن سر از سجده، نمازگزار به حالت سجده نزدیک تر باشد، نمازش صحیح نمی‌باشد.
تفصیل صورت دوم اینگونه است: اگر چنین عملی سهواً پیش آمده باشد، با انجام سجده‌ی سهو نماز صحیح می‌شود، اما اگر چنین کاری عمداً صورت گرفته باشد، نماز فاسد می‌شود.
الدلائل:
ـ فی الرد:
ومقتضی الدلیل وجوب الطمانینة فی الأربعة، أی فی الرکوع و السجود وفی القومة والجلسة، و وجوب نفس الرفع من الرکوع والجلوس بین السجدتین للمواظبة علی ذلک کله، وللأمر فی حدیث المسییء صلاته، ولما ذکره قاضیخان من لزوم سجود السهو بترک الرفع من الرکوع ساهیاً، وکذا فی «المحیط» فیکون حکم الجلسة بین السجدتین کذلک، لأن الکلام فیهما واحد، والقول بوجوب الکل هو مختار المحقق ابن الهمام وتلمیذه ابن أمیر حاج، حتی قال: إنه الصواب، والله الموفق للصواب.([1])
ـ وفی مجمع الأنهر:
واختلفوا فی مقدار الرفع فروی عن الإمام أنه إن کان إلی القعود أقرب جاز لأنه یعد قاعداً، وإن کان إلی الأرض أقرب لایجوز لأنه یعد ساجداً، وقال صاحب الهدایه: هو الأصح، وقال محمدبن سلمة: إذا رفع رأسه بحیث لایشکل علی الناظر أنه قد رفع یجوز.([2])
ـ وفی اللباب فی شرح الکتاب:
وتکلموا فی مقدار الرفع، والأصح أنه إذا کان إلی السجود أقرب لایجوز؛ لأنه یعدُ ساجداً، و إن کان إلی الجلوس أقرب جاز؛ لأنه یعد جالساً، فتحقق الثانیة.([3])
([1]) رد المحتار/ج2 / ص 139/کتاب الصلاة /باب صفة الصلاة/دار احیاء التراث العربی/الطبعة الأولی.
([2]) مجمع الأنهر فی شرح ملتقی الأبحر/ج1/ص128/کتاب الصلاة/فصل فی شروع فی الصلاة/ دارإحیاء التراث العربی/الطبعة الأولی.
([3]) اللباب فی شرح الکتاب/الجزء:1/ص83/کتاب الصلاة/باب صفة الصلاة/قدیمی کتب خانه.
و الله اعلم بالصّواب