)۲(. اګر يك مريض به حالت برسند كه عضو اّن تا اين تحد بي كار شود اګر عمل پيوند كاري عضوْ شخص ديګر را انجام ندهند پس خطر قوي هلاك وي باشد واطباء ماهر بيدون از اين اره حل ديګر برايش نداشته باشد ودر صورت پيوند كاري اعضاء انساني به ګمان غالب نفس او محفوظ ميشود وعضوْ ديګر متبادل انساني براي مريض فراهم شده باشد پس در چنين حالت مجبوري وضرورت پيوند كاري بخاطر تحفظ نفس براي مريض مباح است
)۳(. اګر شخص تندرست در روشنائي ماهرين طب به اين نتيجه برسند كه اګر يك از ګرده هاي وي كشيده شود به صحت وي ظاهراً مضر نميباشد ويك رشته داري ديګر اين شخص به مريضي مبتلٰي باشد كه اګر ګرده خراب وي تبديل نشود پس ظاهراً موت او يقيني باشد وچيز متبادل او موجود نبوده كه در چنين حالت برايش جائز است كه مجاناً )بلاقيمت( ګرده خويش را برايش بدهند تا او از هلاكت محفوظ شود
)۴(. اګر يك شخص چنين هدايت كرده كه بعد از مرګ وي اعضاءش در پيوند كاري استعمال شود ودر عرف براي او وصيت ګفته ميشود كه چنين وصيت وخواهش شرعاً معتبر نمي باشد