شخصی اراده سفر به شهری را دارد که دارای دو مسیر است، یکی از آن دو مسیر کمتر از مسافت شرعی سفر است و مسیر دیگر به اندازهی مسافت شرعی سفر میباشد؛ شخص مسافر مسیری را که به اندازه مسافت شرعی سفر است را پیموده و به آن شهر میرسد؛ حال با تفصیل مذکور آن شخص مسافر است و باید نمازهایش را شکسته بخواند یا اینکه مقیم است و احکام اقامت بر وی مترتب میگردد؟
جواب:
شخص مذکور مسافر است و باید نمازهایش را قصر کند.
دلیله:
ـ في الخانیة: الرجل إذا قصد بلدة وإلی مقصده طریقان: إحداهما مسیرة ثلاثة أیام ولیالیها، والأخری دونها، فسلك طریق الأبعد، کان مسافرًا عندنا([1]) اهـ.
([1]) فتاوی الخانیة: (104/1)، کتاب الصلاة، باب: صلاة المسافر. ط: دار الفکر.
و الله اعلم بالصّواب