الله تعالی فرمایي:
“زما د مؤمن بنده لپاره، زما له لوري بل هېڅ بدله نشته که زه د هغه خوږ، نېږدې کس (صفيّه) له دنیا واخلم (یعني وفات ورکړم)، او هغه (بنده) صبر وکړي او اجر یې زما له طرفه وغواړي، مګر دا چې زه به ورته جنت ورکړم.”
د حدیث تشریح:
-
“قَبَضتُ صَفِيَّه”: یعني که الله د مؤمن بنده کوم نېږدې عزیز (لکه مور، پلار، زوی، لور، یا بل محبوب کس) وفات کړي.
-
“ثُمَّ احْتَسَبَه”: یعني که هغه بنده صبر وکړي، شکایت و نه کړي، او دا مصیبت د الله له خوا وبولي او د اجر تمه ولري.
-
“إِلَّا الجنة”: نو الله فرمایي چې د داسې صبر کوونکي لپاره زه جنت ورکړم — یعني دا یې بدله ده.
دا حدیث د مؤمن لپاره د سختیو پر وخت ډېر تسل او امید ورکوي. که څوک عزیز له لاسه ورکړي او صبر وکړي، نو دا صبر خالي نه دی — د جنت زېری لري.
