درحدیث شریف آمده که ادرار در حمام مناسب نیست، با توجه به تفاوتی که بین حمام های امروزی وقدیمی وجود دارد، آیا منع از ادرار در حمام شامل حمام های امروزی هم می شود یا خیر؟
معمولا فردی که مرض قند دارد وقتی آب بر روی بدنش بریزد، نیاز به تخلیه ادرار پیدا می کند و بیرون رفتن از حمام برای قضای حاجتش در این حالت دشوار است، آیا در این حالت می تواند در حمام ادرار نماید؟
الجواب باسم ملهم الصواب
چون در حدیث نهی از ادرار در حمام بصورت مطلق آمده، لذا بهتر اینست که بدون ضرورت از ادرار در حمام پرهیز شود و اکثر اهل علم ازصحابه و تابعین وفقهای کرام رحمهم الله بر همین باور می باشند.
اما برخی از تابعین و فقهای کرام معتقدند که نهی از ادرار شامل حمام های قدیم بوده که آب در آنها جمع می شده و به شکل امروزی مجرای تخلیه آب ندارند؛ از آنجا که حمام های امروزی دارای مجرای تخلیه است و آب در آن جمع نمی شود، به همین خاطر احتمال تلویث که سبب ایجاد وسوسه می شود وجود ندارد. بنابراین، افراد مریض و غیر مریضی که میخواهند در حمام ادرار نمایند بخاطر عدم تلویث، در سوراخ لوله مجرای آب ادرار کنند تا پخش نشود.
شایان ذکر است که اگر حمام بصورتی ساخته شده که داخل حمام سرویس توالت هم است و در یک طرفش قرار دارد، ادرار کردن در آن سرویس هیچ اشکالی ندارد.
دلایل:
ـ وفی الفقه الحنفی بأدلته:
فإن کان للموضع مصرف بحیث یذهب البول بانصباب الماء علیه فلا بأس، کما هو الحال فی الحمامات الیوم، وإن کان الأولی أن لا یفعل.([1])
ـ وفی الموسوعة الفقهیة الکویتیة:
(عن عبد الله بن مغفَّل -رضي الله عنه- قال: قال رسول الله ( صَلَّى الله عَلَيْهِ وَسَلَّمَ ).(لا يبولنَّ أحدُكم في مستحمِّه ثمَّ يغتسل فيه). قال علي بن محمد: إِنَّما هذا في الحفيرة، فأمَّا اليوم؛ فلا، فمغتسلاتهم الجِصُّ والصَّاروج والقير فإِذا بال، فأرسَل عليه الماء؛ فلا بأس به.وقال ابن المبارك: وقد وُسِّع في البول في المغتسل إِذا جرى فيه الماء.([2])
ـ وفی الفقه الإسلامی وأدلته:
(ويكره أن يبول في المغتسل، لقوله صلى الله عليه وسلم : «لا يبولن أحدكم في مستحمه، ثم يتوضأ فيه، فإن عامة الوسواس منه» وذلك إذا لم يكن ثم منفذ ينفذ منه البول والماء.([3])
([1]) الفقه الحنفی بأدلته،ج1،ص137،کتاب الطهارة، باب آداب قضاء الحاجة والإستنجاء، مجلد3، دارالمصطفی، الطبعة الأولی.
([2]) الموسوعة الفقهیة الکویتیة، ج1،ص212،مکتبه علوم الاسلامیه، کویته.
([3]) الفقه الإسلامی وأدلته،ج1،ص357،الفصل الثالث:الإستنجاء،آداب قضاء الحاجة، المکتبه الرّشیدیه، کویته.
و الله اعلم بالصّواب