آیا صیادان و شکارچیانی که به منظور شکار از شهر بیرون می روند و مشخص نیست که مسافت سفر را می پیمایند یا خیر مسافر به حساب می آیند؟
الجواب باسم ملهم الصواب
هر شخصی که چه به قصد شکار یا هر نیت دیگری از شهر بیرون می رود، هنگامی مسافر به شمار می رود که از همان ابتدا نیت سفر را داشته باشد. بر این اساس چنانچه از ابتدا اراده پیمودن مسافت سفر را ندارد و از اول مشخص نیست که چه مسافتی را می پیماید، اگر تمام عالم را نیز بپیماید، باز هم مسافر به شمار نمی رود. اما چنانچه در وقت برگشت مسافت پیش رویش به اندازه مسافت سفر بود، آنگاه مسافر به حساب می آید.
ـ وفی الفقه علی المذاهب الأربعة:
لا يصح القصر إلا إذا نوى السفر، فنية السفر شرط لصحة القصر باتفاق، ولكن يشترط لنية السفر أمران: أحدهما: أن ينوي قطع تلك المسافة بتمامها من أول سفره، فلو خرج هائماً على وجهه لا يدري أين يتوجه لا يقصر، ولو طاف الأرض كلها، لأنه لم يقصد قطع المسافة.([1])
وهکذا فی فتاوی منبع العلوم:([2])
([1]) الفقه علی المذاهب الأربعة،ج1/ص489/شروط صحة القصر،نیة السفر، شرکة دارالأرقم بن أبی الأرقم، بیروت.
([2]) فتاوی منبع العلوم کوهون،ج5/ص196/کتاب الصلاة باب صلاة المسافر.
و الله اعلم بالصّواب